Witajcie Kochani.
Przepraszam, że dopiero teraz, ale jesteśmy tak zaaferowani, a jednocześnie niestety zapracowani, że w ciąż brakuje spokojnego wieczoru by usiąść do komputera i popisać.
Każdą wolną chwilą staramy się spędzać w Rodzinie
, ale wiem, że wiele osób czeka tu z niecierpliwością na relację, a zatem... oto i ona
Pierwszy dzień był pełen wrażeń, niepewności suni, tego pierwszego oswajania się Jej z nami i odwrotnie.
Dziadunio - samiec alfa, musiał niestety pokazać na dzień dobry, że on tu rządzi (choć to nieprawda
) - no i capnął biedulkę za uszko, troszkę nawet ją kalecząc
- ona jednak chyba nawet niespecjalnie poczuła... po prostu po dłuższym czasie dopatrzyliśmy się strupka.
Dobrze, ze Weronika była u nas kilka godzin, psina była bardzo podenerwowana, koszmarnie ciężko oddychała - jak na nią jedną było to zbyt dużo wrażeń - wielkie dworce, długa podróż w pociągu, a potem dwoje obcych dwunożnych i spore stado czworonogów... Weronika była dla niej wielkim ukojeniem w tych trudnych chwilach. I tutaj z naszej strony jeszcze raz PRZEOGROMNY, GŁĘBOKI UKŁON DLA WERONIKI, ŻE PODJĘŁA SIĘ TAK DŁUGIEJ PODRÓŻY, ŻE PRZYWIOZŁA NAM DZIEWCZYNKĘ, ŻE BYŁA Z NIĄ U NAS DO PÓŹNEGO WIECZORA.
DZIĘKUJEMY!!!
Kocio-psie towarzystwo podchodziło, wąchało, wypróbowywało Jej legowisko
.
Było sporo wrażeń natury fizjologicznej - chłopaki sikały znacząc rewir, Ona z kolei nieświadomie ich posłanie potraktowała za matę do siusiania
, no i zafundowała nam bączki, jak z najgorszych opowieści o bulldogach
))
Pożegnanie Ronnie i Szarloci było bardzo wzruszające...
Wszystkich nas ścisnęło za gardła...
Ale Weronika jest baaardzo dzielna!
Szarlotka dopiero od dwóch nocy śpi w naszej sypialni, wcześniej wybierała salon, nigdy jednak nie była sama, bo zawsze któryś kociak był blisko i jej doglądał
.
Wychodzimy już na potrójne spacery, Dziadzio zupełnie już się nie czepia.
Zesmuciła nas bardzo jej kondycja oddechowa... A w zasadzie jej brak, i ta ciągła, straszna duszność. Najcichsza jest gdy głęboko śpi, ale wystarczy minimalna ekscytacja i widać i słychać, że bardzo się męczy... Zachowuje jednak w tym wszystkim przecudowną pogodę ducha i beztroskę, jest wyjątkowa!!!
Cieszy się życiem, pomimo wszystkich niedogodności, które dla niej się z nim wiążą...
Ma przeogromną wolę życia.
Póki co dwoje niezależnych weterynarzy oglądało filmiki, które nagrałam - oceniają jej oddychanie bardzo, bardzo, bardzo źle, żeby nie napisać fatalnie
((...
Postawiliśmy sobie teraz za cel, jak najszybciej ocenić ją u najlepszych specjalistów pod kątem ew. operacji korygującej, bardzo liczymy na to, że da się jeszcze Jej pomóc.
W najbliższy poniedziałek Córunia ma ECHO serca, a we wtorek na 15:20 jesteśmy umówieni do Profesora Galantego. Ufam, że będzie w stanie jej pomóc!
TRZYMAJCIE KCIUKI I ŁAPKI!!!
Ależ super wiadomość! Gratuluję - będziecie mieć prawdziwe szczęście w domu <3 
