Dziewczyna na pewno szybko poczuje się jak u siebie! Gratulujemy

mądra dziewczynka, więc będzie dobrze podziękowania dla DT za wspaniałą opiekę i gratuluję dla DS nowego członka rodziny!

_________________
"Cała wiedza, suma wszystkich pytań i wszystkich odpowiedzi zawarta jest w psie" - Franz Kafka

jako ,że nowi rodzice Abi poświęcają jej każdą chwilę z czego bardzo się cieszę - to ja napiszę kilka słów. Dzisiaj wielka radość Abi w końcu opuściła legowiska i przed dobre 15 min zwiedziała mieszkanie, nawet uwaliła sie na dywanie. Spacery zalicza z Tatą czułości woli jednak z mamą. Jestem dumna bo 1 i 2 na dworze, dzisiaj było trochę dwójeczek ale to zapewne dlatego ,że mała coraz bardziej się odblokowuje. Cieszę się ,że wszystko tak dobrze się układa i Abi ma tak cudownych rodziców- oby tak dalej kochani... to najlepsze co mogło i ją i mnie spotkać,dla takich momentów warto właśnie pomagać.
Wiem,że będzie teraz już tylko lepiej.

Dzięki elaa za przekazanie wiadomości, bo faktycznie sie opuściłam w informowaniu o postępach, no ale wiadomo jak jest...

Po domu chodzimy na paluszkach bo mała jest jeszcze bardzo strachliwa, chociaż staramy sie powoli przyzwyczajać ją do standardowych domowych dźwięków, czyli np. zmywarka (było wesoło). O odkurzaczu boje sie myślec, a czeka nas wkrótce ta jakże radosna czynność (na pewno zdam Wam relacje jak sobie z tym poradziliśmy).

Dzis Abi zwiedzała mieszkanie. Sama!!! Wszędzie wkładała tylko głowę, a do sypialni weszła cała (!) i nie było jej (uwaga!) całe 27 sekund!!! Pewnie dlatego ze była tam juz z nami wczoraj rano (przyszła, kiedy ją zawołałam z samego rana), bo choć ma drugie legowisko w sypialni, woli jednak spać w salonie (moze to i lepiej, o czym bedzie za chwilę).
Po powrocie z misji zwiadowczej nie weszła do legowiska tylko uwaliła sie centralnie na dywanie ! I dała sie nawet obfocic (zdjecia postaram sie wrzucić jak najszybciej).
Poza tym apetyt dopisuje, bąki gęste aż strach! (I to powód, dla którego moze lepiej ze śpi sama, chociaż drzwi pootwierane i wie, że moze wejść w każdej chwili)
Dzis została tez sama na jakieś 30 min. Chyba je przespała. Jutro zostanie sama na dłużej, mam nadzieje ze bedzie równie grzeczna
Generalnie mamy psa, a jakbyśmy go nie mieli (no, gdyby nie chrapanie i bąki i jeszcze małe przytulanki od czasu do czasu)!

I kilka fotek o ile sie uda wrzucić

Ale fajny patent z tą maseczką ; )Abi śmiesznie marszczy czoło i z tymi obwódkami pod oczami wygląda jakby mocno nad czymś myślała

Co do odkurzacza u nas nie było z tym problemu bo codziennie odkurzamy :p

I ostatnia wymówka Roberta przeciwko odkurzaniu stracila racje bytu

Ojej przepraszam Robert teraz to już na pewno mnie nie polubi.

Abi, te Twoje "podbite" oczka są cudowne

Jak będzie dluzej sadzić baki można podziałać inna karma ona na zdjęciach wyglada na taka chuda w rzeczywistości tak nie jest ... ;p

Dzis u nas bez zmian, Abi została w domu sama na jakieś 3 godziny. Nie wiem co robiła, pewnie spała, a na pewno bączyła!
Na razie nic nie kombinujemy ze zmianą karmy, zobaczymy jak sie sytuacja rozwinie.

No i prosba o radę dla bardziej doświadczonych - co zrobic zeby psa przyzwyczaić do spacerów?
Z tym jest u nas dramat - najpierw 15 minut zbierania sie w sobie, wychodzenia z i wracania na legowisko a na dworze co rusz panika (a bo sie szlaban podniósł, a bo ktos 500 m dalej otrzepał buty ze śniegu, a to z innego powodu)... I to taka panika, ze ciezko ją na smyczy utrzymać, a co za tym idzie często wracamy se spaceru bez zaliczenia 1 i 2...
Boje sie ze moze to jej zaszkodzić, bo skubana w domu tez nie zrobi (dobrze że taka wychowana, ale byłabym spokojniejsza wiedząc ze jak ja naciśnie to zrobi).
Macie jakis plan jak ją przekonać ze nic jej nie grozi ?

U nas zajęło jej to trochę i najlepiej czuła się na ogrodzie tak jak widzieliście i my od tego zaczynaliśmy czyli teren za domem ogrodzony bez smyczy a po pewnym czasie ze smyczą

No tak, gdybyśmy mieli taką opcję...
Ale mieszkamy w bloku - osiedle dość spokojne - ale jednak...

Może spacery w środku nocy? Jest cicho, mało ludzi. Przyzwyczai się do samego wychodzenia

_________________
"Cała wiedza, suma wszystkich pytań i wszystkich odpowiedzi zawarta jest w psie" - Franz Kafka

problem jest przynajmniej u nas był w dźwiękach czegokolwiek, i w nocy spacery to była tragedia bo tych najbardziej się bała. Na ogrodzie zasuwała ale gdzieś dalej to faktycznie był problem

Tydzien.
Dużo to i mało.
Spektakularnych postępów niestety nie ma. W zasadzie prawie wcale postępów nie ma, choc staramy się zwracać uwagę na każdy szczegół...
W domu standard - nie ma psa, jedynie bąki świadczą o jej obecności i zrywanie się na każdy gwałtowny ruch (typu np szurnięcie kapciem, odstawienie na stół kubka, głośniejszy dźwięk z tv). Generalnie Abi chyba jest 24 h na "stand by", nie ma opcji zeby cos uszło jej uwadze.

Problem mamy z jedzeniem - czai sie okropnie zeby podejść do miski, podchodzi chyba na 5 razy, a próby zostawienia jej sam na sam z miską kończą sie tym, że choc język ucieka jej do ziemi, nie odważy sie ruszyć jedzonka (widac ze zjeść sobie lubi tylko strasznie sie boi przez co szybko połyka i pewnie stad pozniej bąki)

Kolejny ciężki temat to nieszczęsne spacery - ciezko sie zebrać, na dworze panika co 3 sekundy, powrót tez na ugiętych łapkach.

Mam ogromną nadzieję że to się w końcu zmieni, bo jak na razie to obraz nędzy i rozpaczy...
Taki fajny pies, a tak skrzywdzony...

Bo ogólnie rzecz biorąc to pieseł jest niesamowity, przekochany i cudowny!

W domu zero zniszczeń (i niech tak zostanie), siku i kupa tylko na dworze, gości toleruje, a jak ma ich dość to przenosi sie dyskretnie do sypialni na drugie legowisko i tam ładnie leży i czeka az ja zawołamy. Generalnie to raczej trzeba ją wołać Nocki przesypia w swoim legowisku nr 1, sprawdza tylko 1-2 razy/noc czy na pewno jesteśmy. Rano przychodzi (lub nie), ale tez tylko na zawołanie.

Zdjęcia chyba następnym razem bo trzeba pozmniejszac.

Ps: w tygodniu chcemy podjechać do weta na wizytę zapoznawczo-przeglądową

Czytam relację z tygodnia i wydaje mi się jakbym czytała o naszej Trufli .
Spokojnie ,my też po pierwszym tygodniu pobytu u nas psa ,praktycznie nie odczuwalismy jego obecności. Cały dzień w swoim poslaniu, jedzenie na raty jak nikt nie patrzy...spacerki najgorsze co można było zaproponować psu..... teraz Trufla jest z nami miesiąc I nastąpiła całkowita zmiana.
Z dnia na dzień będzie lepiej, sami nie wylapiecie momentu kiedy Abi przekona się i zaufa a wtedy już pójdzie z górki ale na to każdy pies potrzebuje czasu (jeden więcej drugi mniej).
Wszyscy którzy poznali Trufle w pierwszych dniach jej pobytu u nas teraz nie poznają psa:) wcześniej ciągle w poslaniu, teraz ciągle koło nas z prośbami o mizianie:) . Spacerki są czystą przyjemnością i co najważniejsze widzimy, że dziewczyna na prawdę chcę spędzać z nami czas to jest najważniejsze reszta przyjdzie sama.
Także bądźcie cierpliwi a już niedługo nie będziecie się mogli pędzić od Abi:) oczywiście każdy pies jest inny ale wierzę ,że prędzej czy pozniej szlicznotka sie otworzy:) trzymamy z Trufla kciuki za Was iii dużo cierpliwosci

_________________
https://www.instagram.com/trufelita/

Dzięki Ewa22 za słowa otuchy!
Niestety obawiam sie, że jak na razie wszystko idzie w odwrotnym kierunku - nocka była dramatyczna - nie wiemy kompletnie dlaczego (bo nie słyszeliśmy żadnych gwałtownych ruchów ani nic podobnego) Abi zrywała sie dosłownie co 3 minuty i biegała w te i spowrotem i nie dało sie jej uspokoić. Dzis tez lepiej nie jest, nie umie sobie znaleźć miejsca i jest bardzo niespokojna, nie podchodzi nawet po smakołyki.
Martwię sie coraz bardziej.
Oby jutro było lepsze.

Byliśmy u weta, krew zbadana, wszystko ok!
Abi dostała tez dawkę przypominającą szczepienia p.chorobom wirusowym a za tydzien p.wsciekliźnie i będziemy umawiać Sterylkę, ale to pewnie na przełom lutego/marca, zeby odczekać po cieczce.

W domu jest juz lepiej, poleguje na dywanie i nawet wskoczyła do łóżka (!)

Mamy jednak problem bo zaczęła sikać w domu, 2 nocki pod rząd i raz w ciagu dnia, centralnie przy nas (!).
Macie jakis pomysł jak ją tego skutecznie oduczyć?